Yeheskiel 19
Anadene sira ngulukna kidung pangadhuh tumrap para ratu ing Israel,
lan pratelakna mangkene:
“Wah, ibunira iku pancen singa wadonana ing antarane singa-singa!
Nglemprak ana ing satengahe sings-singa enom
lan nusoni anak-anake.Anake ana siji kang diopeni
nganti dadi singa enom,kang sinau ndedekep
malah banjur mangsa manungsa.Bangsa-bangsa padha alok: Ana singa ngamuk!
Wasana singa mau kacekel ana ing luwangan pasangane,nuli dikeluhi
tuwin digiring menyang Mesir.Bareng biyunge singa mau mangreti manawa pambudi dayane gagal
lan wus ora duwe pangarep-arep babar pisanbanjur njupuk anake liyane
sarta digulawenthah dadi singa enom.Anake iki srawungan karo singa akeh
nuli wus dadi singa enomlan sinau ndedekep
malah banjur mangsa manungsa.Betenge padha karusak,
kuthane padha kaobrak-abrik;bumi dalah saisine kabeh padha kaget
krungu swarane panggerone.Para bangsa nuli padha gumregah nglawan
saka ing wilayah-wilayah ing sakubenge,padha masang jaring kanggo nyekel
lan banjur kacegur ing luwangan pasangan.Tumuli dilebokake ing kandhang kalawan keluhan,
wasana banjur kasebakake menyang ing ngarepe ratu ing Babil; lan kalebokake ing pakunjaran,supaya swarane aja kaprungu maneh
ana ing gunung-gununge Israel.Ibunira iku kaya wit anggur ana ing pakebonan anggur
kang katandur ing sacedhaking banyu,banjur awoh lan ngepang
amarga saka akehe banyune.Apa pange kang thukul kang kuwat
kang dadi tekening karajan;thukule dhuwur
ngungkuli pang-pang liyane kang rapet,
lan katon ngegla marga saka dhuwuresarta marga ana pange cilik akeh.Nanging wit anggur iku banjur kabedhol awit saka bebendu,
lan kaebrukake ing bumi;angin saka ing wetan gawe alum lan garinge
wohe padha gogrog.
Pange kang kuwat dadi garinglan banjur kamangsa ing geni nganti entek.Lah saikine wit mau banjur katandur ing ara-ara samun,
ing lemah kang garing lan kekurangan banyu banget.
Banjur ana geni kang metu saka ing pange
kang mangsa pang-pange kang cilik lan wohe nganti entek,satemah wus ora ana pange kang kuwat,
ora ana pange kang kanggo teken karajan.”