:
1 Przedniejszemu śpiewakowi na Sussanedut złota pieśń Dawidowa do nauczania;
2 Gdy walczył przeciw Syryjczykom Nacharaim, i przeciw Syryjczykom Soby; gdy się wrócił Joab, poraziwszy Edomczyków w dolinie solnej dwanaście tysięcy.
3 Boże! odrzuciłeś nas, rozproszyłeś nas, i rozgniewałeś się; nawróćże się zasię do nas.
4 Zatrząsnąłeś był ziemią, i rozsadziłeś ją; uleczże rozpadliny jej, boć się chwieje.
5 Okazywałeś ludowi twemu przykre rzeczy, napoiłeś nas winem zawrotu.
6 Ale teraz dałeś chorągiew tym, którzy się ciebie boją, aby ją wynieśli dla prawdy twej. Sela.
7 Aby byli wybawieni umiłowani twoi; zachowajże ich prawicą twoją, a wysłuchaj mię.
8 Bóg ci mówił w świętobliwości swojej; przeto się rozweselę, rozdzielę Sychem, i dolinę Sukkotską pomierzę.
9 Mojeć jest Galaad, mój i Manases, i Efraim moc głowy mojej; Juda zakonodawcą moim.
10 Moab miednicą do umywania mego; na Edoma wrzucę buty moje; ty, Palestyno! wykrzykaj nademną.
11 Któż mię wprowadzi do miasta obronnego? kto mię przyprowadzi aż do Edom?
12 Izali nie ty, o Boże! któryś nas był odrzucił, a nie wychodziłeś, Boże! z wojskami naszemi?
13 Dajże nam ratunek w utrapieniu; boć omylny ratunek ludzki.
14 W Bogu mężnie sobie poczynać będziemy, a on podepcze nieprzyjaciół naszych.