:
1 Zatem Ijob odpowiedział, mówiąc:
2 Jakże pokrzepiłeś bezsilnego, wsparłeś ramię pozbawionego mocy!
3 Jak oświeciłeś bezrozumnego i objawiłeś mu pełnię wiedzy!
4 Komu wynurzyłeś twe słowa i czyje natchnienie z ciebie wyszło?
5 Oto drżą nawet duchy zmarłych, głęboko pod wodami oraz ich mieszkańcami.
6 Przed Nim obnażona jest Kraina Umarłych, a także nie ma zasłony zatracenie.
7 Rozciąga północ nad pustką, ziemię zawiesza na nicości.
8 W Swoich chmurach związuje wody, a jednak nie rwie się obłok pod nimi.
9 Zakrywa widok Swojego tronu, rozpościerając wokół niego Swój obłok.
10 Zakreślił kres na powierzchni wód, tak jak granicę światła z mrokiem.
11 Filary niebios się zachwiały i osłupiały przed Jego groźbą.
12 Swoją mocą spienił morze, a Swą mądrością zmiażdżył jego napór.
13 Jego tchnieniem rozjaśnia się niebo; Jego ręka skręciła zwinnego węża.
14 Oto zarysy Jego dróg, ale i tylko szept wieści, którą zasłyszeliśmy o Nim. Przecież Jego wszechmoc jest gromowładną – któż ją zrozumie!