:
1 Uparty szuka swojej własnej żądzy; obrusza się na każdą zbawienną myśl.
2 Głupiec nie pożąda rozsądku, a tylko tego, co mu objawia jego serce.
3 Dokądkolwiek przychodzi niegodziwy – przychodzi też pogarda, oraz wraz z hańbą – sromota.
4 Słowa z ust rozumnego męża są jak głębokie wody; to potok, który się rozlewa, zdrój mądrości.
5 Wzgląd w sądzie na osobę niegodziwego jest równie niedobry jak uchylanie prawa sprawiedliwego.
6 Wargi głupca wszczynają kłótnie, a jego usta pobudzają do bijatyk.
7 Usta głupca powodują jego ruinę, a jego wargi są zasadzką na jego życie.
8 Słowa plotkarza są jak łakocie i wnikają do tajników wnętrza.
9 Kto jest opieszały w swych sprawach – staje się marnotrawnym bratem.
10 Imię WIEKUISTEGO to silna baszta; do niej chroni się sprawiedliwy oraz zostaje ocalony.
11 Mienie bogatego jest jego warownym miastem i niby wysokim murem w jego wyobraźni.
12 Serce człowieka wynosi się przed upadkiem, a chwałę poprzedza pokora.
13 Kto odpowiada zanim wysłuchał – temu poczytuje się to za głupotę oraz za wstyd.
14 Duch człowieka podtrzymuje go w jego cierpieniu; lecz jeśli duch jest zgnębiony, kto go podźwignie?
15 Serce rozumnego przyswaja sobie wiedzę, a ucho mędrców dąży do poznania.
16 Dar człowieka otwiera mu dostęp i prowadzi go przed oblicze wielkich.
17 Pierwszy mówca jak gdyby ma słuszność w swoim sporze, ale przychodzi drugi i go bada.
18 Los kładzie koniec sporom oraz ustanawia rozejm między silnymi.
19 Zdradzony brat jest odporniejszy niż gród warowny, a ich kłótnie – niby zawory zamku.
20 Z owoców ust człowieka nasyca się jego życie; nasyca się plonem swych warg.
21 W mocy języka jest śmierć i życie; kto się w nim kocha – karmi się jego owocem.
22 Kto znalazł dobrą żonę – znalazł szczęście i dostąpił łaski od WIEKUISTEGO.
23 Biedny przemawia błagalnie, a bogaty odpowiada zuchwale.
24 Kto ma licznych towarzyszy – ma ich ku własnej zgubie; lecz przyjaciel bywa szczerzej przywiązany niż brat.