Jabur 102

Pandonga nyuwun tulung lan pandonga tumrap Sion 1

Pandongane wong sangsara nalika lesu-lesah lan banjur ngesokake pasambate ana ing ngarsaning Sang Yehuwah.

(102-2) Dhuh Yehuwah, Paduka mugi karsaa miyarsakaken pandonga kawula,

anggen kawula sesambat nyuwun pitulungan mugi sageda dumugi ing ngarsa Paduka.

2

(102-3) Mugi sampun nyingidaken wedana Paduka tumrap kawula

ing dinten karubedan kawula.

Mugi karsaa ngenglengaken talingan Paduka dhateng kawula;

manawi kawula sesambat mugi enggal kersaa paring wangsulan!

3

(102-4) Amargi dinten-dinten kawula telas kados kukus,

balung kawula sami mengangah kados prapen.

4

(102-5) Manah kawula pinupuh sarta alum kados rumput,

ngantos kawul kasupen nedha roti kawula.

5

(102-6) Margi saking pasambat kawula ingkang sora

kawula ngantos kantun lunglit.

6

(102-7) Kawula sampun kados peksi kontul wonten ing ara-ara samun,

saha peksi beluk wonten ing jugrugan.

7

(102-8) Kawula boten saged tilem lan sampun dados kados peksi

kepencil wonten ing payon.

8

(102-9) Sadinten muput kawula dipun uman-uman dening para satru kawula,

tiyang ingkang sami damel dolanan kawula

supaos kaliyan nyebut nama kawula.

9

(102-10) Awit kawula nedha awu kadosdene roti,

saha omben-omben kawula, kawula campuri luh.

10

(102-11) Ingkang makaten punika margi saking deduka lan bebendu Paduka,

kawula Paduka junjung lajeng Paduka simpar.

11

(102-12) Dinten-dinten kawula kados ayang-ayangan sangsaya panjang,

saha kawula piyambak alum kados rumput.

12

(102-13) Nanging, dhuh Yehuwah, Paduka ingkang adhedhampar ing salaminipun,

sarta asma Paduka tetep turun-tumurun.

13

(102-14) Paduka piyambak badhe jumeneng paring piwelas dhateng Sion,

amargi sampun dumugi titimangsanipun kaparingan sih,

sampun dumugi ing wancinipun.

14

(102-15) Awit para abdi Paduka sami remen dhateng sela-selanipun,

sarta sami ngraos mesakaken dhateng reremukanipun.

15

(102-16) Para bangsa banjur padha ering marang asmaning Pangeran Yehuwah,

sarta sakehing para raja ing salumahing bumi marang kaluhurane,

16

(102-17) manawa Sang Yehuwah wus mbangun Sion

lan wus ngatingal kalawan ngagem kamulyane

17

(102-18) sarta wus miyarsakake marang pandongane para wong kang nandhang kemlaratan,

sarta ora ngremehake marang pandongane.

18

(102-19) Bab iki kareben cinathet kanggo para turun ing tembe,

temah bangsa kang katitahake mengko bakal padha ngluhurake Pangeran Yehuwah,

19

(102-20) awit Pangeran wus nguningani saka ing pasucene kang luhur,

sarta Sang Yehuwah wus mirsani saka ing swarga marang ing bumi,

20

(102-21) prelu miyarsakake pasambate wong tahanan,

tuwin ngluwari para wong kang wus cinadhangake marang pati,

21

(102-22) supaya asmaning Sang Yehuwah kawartakake ana ing Sion,

tuwin Panjenengane pinuji-puji ana ing Yerusalem,

22

(102-23) samangsa para bangsa lan sakehing karajan nglumpuk,

padha ngabekti marang Pangeran Yehuwah.

23

(102-24) Panjenengane wus munggel kakuwatanku ana ing dalan,

lan umurku dicendhakake.

24

(102-25) Aturku mangkene: “Dhuh Gusti Allah kawula,

Paduka mugi sampun mundhut kawula ing sapalihing umur kawula!

Taun-taun Paduka punika lestantun turun-tumurun!”

25

(102-26) Kala rumiyin Paduka sampun nalesi bumi,

saha langit punika yasanipun asta Paduka.

26

(102-27) Punika sadaya badhe lebur, nanging Paduka piyambak ingkang lestantun,

tuwin sanes-sanesipun sami lungsed kados pangangge,

lan badhe Paduka santuni kados jubah, lajeng sami santun rupi,

27

(102-28) nanging Paduka piyambak boten ewah-gingsir,

saha taun-taun Paduka boten badhe wonten watesipun.

28

(102-29) Anakipun para abdi Paduka sami badhe manggen kaliyan tentrem,

saha turunipun sami lestantun wonten ing ngarsa Paduka

alkitab.me