Jabur 41

Kanggo lurah pasindhen. Masmur anggitane Prabu Dawud.

(41-2) Rahayu wong kang nggatekake marang wong kang ringkih!

Wong iku bakal dipitulungi Sang Yehuwah ing wektu nandhang sangsara.

(41-3) Pangeran Yehuwah bakal ngayomi lan ngopeni nyawane,

temah kasebut wong begja ana ing bumi;

Paduka boten badhe marengaken piyambakipun dipun angge dolanan dening mengsahipun!

(41-4) Manawa kecandhak ing lelara, dibiyantu dening Sang Yehuwah ana ing paturone,

Paduka sarasaken babar pisan sesakitipun wonten ing patilemanipun.

(41-5) Mungguh aku, aturku mangkene: “Dhuh Yehuwah kawula mugi Paduka welasi,

kawula mugi Paduka sarasaken, amargi anggen kawula damel dosa punika dhumateng Paduka.”

(41-6) Satruku padha nyatur aku ala:

“Besuk kapan matine wong iku, sarta sirnane jenenge?”

(41-7) Wong kang tilik aku, rembuge goroh:

atine kebak piala,

(41-8) Sakehing wong kang sengit marang aku padha bisik-bisik bab aku,

padha ngrantam piala marang aku:

(41-9) “Wong iku wis kecandhak ing lelara kang mbebayani,

anggone ngleleh ora bakal bisa tangi maneh.”

(41-10) Dalah mitraku kang dakpracaya,

kang kembul mangan karo aku,

(41-11) Nanging Paduka dhuh Yehuwah, mugi karsaa melasi kawula saha njejegaken kawula,

kawula lajeng badhe males dhateng tiyang-tiyang punika.

(41-12) Margi saking makaten kawula sumerep, bilih Paduka karenan dhumateng kawula,

punika manawi kawula boten dados margining satru kawula lajeng asurak-surak.

(41-13) Wondene menggah ing kawula, Paduka ngekahaken kawula margi saking temen kawula,

sarta Paduka jejegaken wonten ing ngarsa Paduka

(41-14) Pinujia Pangeran Yehuwah, Allahe Israel,

wiwit ing kalanggengan tumeka ing kalanggengan!