Jabur 49

Kabegjan kang tanpa guna 1

Kanggo lurah pasindhen. Saka bani Korakh. Masmur.

(49-2) He sakehing para bangsa, padha ngrungokna,

he sakehing wong ing donya, padha nilingna;

2

(49-3) para wong cilik lan wong gedhe,

para wong sugih lan wong mlarat sakabehe!

3

(49-4) Cangkemku bakal nglairake kawicaksanan,

kang dipikir-pikir dening atiku iku pangreten.

4

(49-5) Aku bakal nilingake marang bebasan,

tuwin bakal ngandharake paribasanku kalawan ngunekake clempung!

5

(49-6) Yagene kok aku nganti wedi marang dinaning karubedan,

rikala aku kinepung ing pialane wong kang padha ngoyak-oyak aku,

6

(49-7) wong-wong kang padha ngendel-endelake raja-branane,

lan umuk marga saka kehing bandhane?

7

(49-8) Ora ana wong siji-sijia bae kang bisa ngluwari awake dhewe,

utawa ngaturi tebusan marang Gusti Allah minangka liruning nyawane.

8

(49-9) Amarga kelarangen regane pangluwaraning nyawane,

lan ora nyukupi ing salawase,

9

(49-10) supaya lestari urip ing sateruse,

lan ora ndeleng luwanganing kuburan.

10

(49-11) Sanyatane, bakal kinawruhan: para wong kang wicaksana padha mati,

para wong bodho lan tanpa budi padha mati bareng,

lan bandhane ditinggalake marang wong liya.

11

(49-12) Kubure iku dadi omahe ing salawase,

dienggoni nganti turun-tumurun,

pategalan-pategalan dianggep dadi duweke.

12

(49-13) Nanging wong iku gedhea kaluhurane, iya ora lestari uripe,

mung padha kaya kewan kang dipateni.

13

(49-14) Kaya mangkono iku kaanane wong kang ngendelake awake dhewe,

sarta patine wong kang seneng marang tembunge dhewe. (Selah)

14

(49-15) Kaya wedhus anggone padha lumebu marang ing jagading wong mati,

pati kang dadi pangone;

padha terus tumurun marang ing kuburan,

awake ajur mumur,

jagading wong mati kang dadi papan padunungane.

15

(49-16) Nanging nyawaku bakal diluwari dening Gusti Allah,

saka ing cengkeremaning jagade wong mati,

amarga Panjenengane bakal mundhut aku. (Selah)

16

(49-17) Aja sumelang, manawa ana wong sangsaya sugih,

sarta sangsaya wuwuh kamuktene ana ing omahe,

17

(49-18) amarga rikala matine kabeh iku ora bakal digawa,

kamuktene ora bakal ngetutake dheweke.

18

(49-19) Sanadyan sajroning uripe ngarani awake dhewe iku begja,

lan dialem dening wong marga anggone mbeciki awake dhewe,

19

(49-20) ewadene bakal padha marani para leluhure,

kang ora bakal ndeleng pepadang ing sateruse.

20

(49-21) Manungsa kang kadunungan kamulyan akeh, manawa ora duwe kawruh,

iku kena dipadhakake kewan kang disembeleh.

alkitab.me