Bilangan 35
Di padataran Moab peuntaseun Yordan nampeu ka Yeriho, PANGERAN nimbalan deui ka Musa,
"Parentahkeun ka urang Israil, sina marere tempat ka urang Lewi di tanah milikna masing-masing, boh kota-kota keur tempat tinggalna, boh sampalan-sampalanana.
Barere tempat urang Lewi teh keur padumukanana, kitu deui sampalan-sampalan keur sapi jeung ingon-ingon sejenna.
Ari tanah sampalanana kudu dibere ti semet luareun kuta nagara, panjangna ka kulon, ka wetan, ka kidul, ka kaler, masing-masing kudu 450 meter,
jadi pasagi anu panjang sisina masing-masing 900 meter, di tengah-tengahna pikeun kotana.
Jeung urang Lewi teh kudu dibere genep kota suaka, pigeusaneun kabur jelema anu tas maehan teu kahaja. Jaba ti eta kudu dibere opat puluh dua kota deui,
jeung tanah-tanah sampalanana. Jadi jumlahna opat puluh dalapan kota.
Reana kota urang Lewi di saban kaom gumantung kana legana wewengkon tiap kaom."
PANGERAN ngandika deui ka Musa
pikeun urang Israil, "Di mana maraneh geus meuntasan Walungan Yordan jeung geus aya di tanah Kanaan,
kudu milih tempat-tempat anu cocog dijieun kota suaka pikeun panglumpatan jelema anu maehan teu dihaja.
Ari geus aya di dinya mah bisa salamet tina pamales baraya jelema anu dipaehan tea. Jelema anu dituduh maehan teu meunang dipaehan lamun perkarana can dipariksa di pangadilan umum.
Tangtukeun genep kota suaka,
tilu di wewengkon wetaneun Yordan, tilu di tanah Kanaan.
Eta kota-kota suaka meunang dipake nyalindung ku saha bae, ku urang Israil atawa ku urang asing anu ngadon tetep di Israil atawa anu ngan sawatara waktu. Saha bae anu maehan teu dihaja, kudu muru salah sahiji kota kitu.
Anu maehan ku pakarang tina beusi, batu atawa kayu, eta memang maehan, kudu dipaehan.
(35:16)
(35:16)
Baraya landes jelema nu dipaehan tea meunang maehan eta jelema. Lamun eta jelema kapanggih, meunang dipaehan.
Kitu deui jelema anu ku sabab ceuceub seug nyuntrungkeun atawa maledog nepi ka paeh,
atawa nonjok batur nepi ka paeh, eta memang maehan, kudu dipaehan. Baraya landes jelema anu dipaehan tea meunang maehan eta jelema. Lamun eta jelema kapanggih, meunang dipaehan.
Tapi bisa jadi aya anu teu kahaja maehan jelema anu teu dipikangewa, naha dibantingkeun atawa dibaledog ku naon bae.
Atawa bisa jadi aya anu ngaragragkeun batu teu barang tenjo heula, nepi ka ngalantarankeun jalma nu lain musuhna paeh, padahal taya maksud kitu.
Dina hal-hal kawas kitu, jalma anu maehan teh kudu dibawa ka pangadilan umum. Pangadilan umum kudu ngabela, ulah mihak ka baraya anu maot anu niat ngabales.
Patina kudu dijait ku pangadilan umum, ulah dibikeun ka baraya jelema anu ku manehna dipaehan. Nya eta kudu dibawa deui ka kota suaka tempat nyalindungna, lilana nepi ka Imam Agung anu keur jeneng harita tilar dunya.
Tapi upama kaluar ti kota suaka panyalindunganana
sarta seug dipaehan ku baraya jelema anu dipaehan tea, eta nu ngabales teh hukumna lain maehan.
Ku sabab kitu anu boga dosa maehan teh kudu tetep aya di kota suaka panyalindunganana nepi ka Imam Agungna tilar dunya. Sanggeus kitu kakara meunang balik.
Ieu pikukuh teh pikeun maraneh turun-tumurun, di mana bae.
Jelema anu didakwa maehan, kakara bisa dinyatakeun salah jeung dihukum paeh, lamun perkarana bisa dibuktikeun ku dua saksi. Saksi saurang teu cukup pikeun ngabuktikeun yen eta dakwaan teh bener.
Anu maehan kudu dipaehan, sarta hukumanana henteu bisa ditebus ku duit.
Jelema anu keur mubus di kota suaka teu meunang diidinan mere duit ngarah diidinan balik ka imahna, sapanjang Imam Agung can tilar dunya.
Upama hal eta dirempak maraneh sarua jeung nganajisan ieu tanah. Maehan teh nganajiskeun ieu tanah. Taya jalan pikeun nyucikeunana deui iwal ti ku pati jelema anu maehan tea.
Jadi pacuan maraneh nganajisan ieu tanah enggon maraneh, sabab Kami PANGERAN aya di dieu jeung urang Israil."