Budalan 12

Aya deui timbalan PANGERAN ka Musa jeung Harun di Mesir. Timbalana-Na,

"Bulan anu ieu ku maneh kudu dijieun bulan anu kahiji.

Parentahkeun ka sakumna bangsa Israil kieu: Dina tanggal sapuluh bulan ieu, unggal lalaki urang Israil kudu milih anak domba atawa anak embe, saimah hiji.

Anu cacah jiwa imahna saeutik nepi ka moal kuat meakkeun anak domba hiji, kudu menta dibantuan ka tatanggana, bagi-bagi meujeuhnakeun, sameujeuhna keur dahareun masing-masing.

Satona meunang domba meunang embe, asal kudu anu jalu, ulah aya cacad naon-naon jeung umurna anu sataun.

Dina maleman tanggal opat welas, unggal imah kudu meuncit eta embe atawa domba.

Getihna sawareh kudu dipake ngulasan dua tihang panto jeung tarang panto saban imah, tempat ngadahar eta peupeuncitan.

Dagingna panggang, terus dahar peuting eta keneh. Didaharna kudu make lalab pait jeung roti teu make ragi.

Teu meunang didahar atah, jeung teu meunang dikulub. Kudu dipanggang bae kabeh jeung sirahna, sukuna jeung jeroanana.

Jeung teu meunang nyesa nepi ka isuk. Upama kapaksa nyesa kudu diduruk.

Ngadalaharna kudu rurusuhan, sabab kudu terus tarapti geus rap pakean rap tarumpah ceg iteuk. Eta teh Paska pikeun ngamulyakeun ka Kami PANGERAN.

Dina peuting eta Kami rek ngideran sakuliah Mesir, rek maehan sakabeh cikal lalaki, boh jelema boh sato, sarta nerapkeun siksaan ka sakabeh allah nagara Mesir. Kami teh PANGERAN.

Getih anu dina tihang panto baris jadi tanda yen eta imah maraneh. Anu make tanda eta getih ku Kami bakal diliwat moal dikua-kieu, sarta Kami bakal tuluy nerapkeun siksaan ka urang Mesir.

Poe anu eta saterusna ku maraneh kudu dijieun poe pesta kaagamaan, pikeun pangeling-eling kana padamelan Kami, PANGERAN. Ka hareupna kudu dilampahkeun saperti kitu deui, sapapanjangna."

PANGERAN nimbalan, "Tujuh poe lilana maraneh teu meunang ngadahar roti anu make ragi. Jadi dahar teh rotina teu meunang make ragi. Ti poe nu kahiji keneh ragi kudu geus disingkirkeun ti imah. Sing saha anu di sajero tujuh poe eta dahar roti anu make ragi, moal diaku umat Kami.

Dina poe nu kahiji jeung dina poe nu katujuhna, maraneh kudu ngadegkeun kumpulan ngabakti. Dina poe-poe eta teu meunang aya anu digarawe, ngan meunang nyadiakeun keur dahareun bae.

Ieu poe roti teu make ragi kudu diarestokeun, sabab nya dina poe eta pisan Kami ngabudalkeun kaom-kaom maraneh ti Mesir. Sarta ka hareupna poe eta kudu dieling-eling jadi poe anu dimulyakeun.

Ti mimiti maleman tanggal opat welas bulan kahiji, nepi ka tanggal dua puluh hiji, teu meunang dalahar roti anu make ragi.

Tujuh poe lilana di saban imah teu meunang aya ragi. Saha-saha anu dahar roti anu make ragi, boh pribumi boh nu lain pribumi bakal dieuweuhkeun ti pakumbuhan umat Kami."

(12:19)

Musa ngumpulkeun sakabeh pamingpin Israil. Geus kitu saurna, "Aranjeun masing-masing kudu nyokot anak domba atawa anak embe jalu hiji pikeun ngalampahkeun Paska.

Getihna wadahan kana bokor, ulaskeun make hisop sabeungkeut kana dua tihang panto jeung kana tarang panto masing-masing. Peutingna nepi ka bray isuk ulah aya anu kaluar ti imah.

Dina waktu PANGERAN ngideran sakuliah Mesir pikeun maehan urang Mesir, ana ningali tanda getih dina tihang panto jeung dina tarang panto, Mantenna moal ngidinan Malakalmaot asup sarta maehan maraneh.

Ieu katetepan kudu diestokeun ku maraneh saanak-anak sapapanjangna,

kudu dijaralankeun di mana maraneh geus arasup ka tanah anu bakal dipaparinkeun ku PANGERAN tea.

Lamun barudak nanyakeun, ‘Naon maksudna eta aturan?’

terangkeun, ‘Ieu teh kurban Paska tanda muji sukur ka PANGERAN, lantaran basa Mantenna maehan urang Mesir, imah bangsa Israil mah ku Mantenna diliwat, nu matak urang mah salamet.’" Urang Israil tuluy sarujud ngabarakti,

ti dinya baralik sarta ngajalankeun sakur anu diparentahkeun ku Musa jeung Harun.

Sanggeus wanci tengah peuting, PANGERAN maehan sakabeh cikal lalaki di Mesir ti cikal putra raja anu digadangkeun naek tahta, nepi ka cikal anak sakitan di jero panjara, kitu deui cikal sasatoan.

Raja gugah, mantri-mantri lalilir, urang Mesir kabeh nyararing. Mesir sakuliahna midangdam aluk-alukan, sabab taya hiji imah anu henteu katinggal paeh ku anak cikal.

Peuting harita keneh raja miwarang nyaur Musa jeung Harun, geus kitu timbalanana ka aranjeunna, "Buru-buru geura arindit ti dieu, maraneh kitu deui sakumna bangsa Israil! Tinggalkeun nagara aing. Jig geura ngabarakti ka PANGERAN, sakumaha pamenta maraneh.

Ingon-ingon oge bawa, domba, embe, sapi. Geura bral, sarta aing pangnedakeun berkah."

Urang Mesir mani mararaksa supaya urang Israil buru-buru indit ti nagarana. Pokna, "Bisi kuring paraeh kabeh ari aranjeun teu arindit mah.

Urang Israil pakepuk ngawadahan adonan anu tacan diragian tuluy dibaruntel, diparanggul.

Urang Israil ka urang Mesir marenta barang-barang perhiasan emas jeung perak kitu deui papakean, sakumaha parentah Musa tea.

Urang Israil ku PANGERAN dikersakeun dipikaserab ku urang Mesir, naon bae sapamentana ditedunan. Harta banda urang Mesir mani beresih diakut ku urang Israil.

Brul urang Israil ngabrul ti Raamses, laleumpang badarat ka Sukot. Aya 600.000 jalma lalaki, jaba awewe jeung barudak.

Malah kacampuran ku jalma-jalma sejen loba pisan, anu marilu ka maranehna sarta marawa ingon-ingonna, domba, embe, jeung sapi.

Adonan bawa ti Mesir tea dijarieun kueh tanpa ragi, sabab adonanana can kaburu diragian di Mesir, kawantu arinditna ti ditu teh sasat disurung-surungkeun ku urang Mesir, tur dadak-dadakan pisan, nepi ka taya waktu keur nyadiakeun bebekelan.

Urang Israil caricingna di Mesir teh 430 taun.

Dina poe panutup taun ka 430, kabeh kaom-kaom urang Israil ku PANGERAN dituyun kaluar ti Mesir.

Dina peuting eta ku PANGERAN dianggo caringcing ngaping umat-Na kaluar ti Mesir. Pikeun ka hareupna, peuting anu eta ku urang Israil salawasna kudu dijieun peuting caringcing, pikeun ngamulyakeun ka PANGERAN.

PANGERAN nimbalan ka Musa jeung Harun, "Ieu papakon Paska. Jelema anu lain urang Israil teu meunang milu dahar jamuan Paska.

Bangsa budak beunang maraneh meuli meunang milu ngadahar, tapi kudu disunatan heula.

Jelema anu majikna ngan pikeun saheulaanan, kitu deui kuli-kuli, teu meunang milu ngadahar.

Jamuanana kudu didahar di imah anu nyadiakeunana, teu meunang dibawa kaluar ti dinya. Tulang-tulang eta sato hiji ge ulah aya nu potong.

Sakumna jamaah Israil wajib nekanan Paska.

Anu henteu disunatan henteu meunang milu ngadahar jamuan Paska. Jelema anu lain urang Israil anu geus sagulung-sagalang jeung maraneh, upama hayangeun milu nekanan Paska ku sabab hayangeun milu ngamulyakeun ka PANGERAN, kudu disunatan heula katut sakabeh lalaki anu di imahna, saruakeun jeung hak pribumi, kakara meunang milu.

Jadi eta anu lain pribumi teh tunggal sapapakon jeung urang Israil asli."

Sakur anu ku PANGERAN diandikakeun ka Musa jeung Harun ku sakabeh urang Israil diestokeun.

Geus kitu poe eta PANGERAN ngabudalkeun urang Israil ti Mesir.