Ceuk jalma-jalma, "Hayu urang tarobat ka PANGERAN. Mantenna geus nyiksa ka urang, tangtu kersaeun nyageurkeun. Mantenna geus ngaraheutan ka urang, tangtu kersaeun ngabeberan raheut-raheut urang.
2
Dua tilu poe deui tangtu urang diwaluyakeun deui ku Mantenna, sarta bakal hirup di payuneun Mantenna.
3
Hayu urang diajar wawuh ka PANGERAN. Mantenna pasti sumping ka urang, sakumaha pajar nu pasti datang, sakumaha hujan nu pasti turun ka bumi dina musimna."
4
Tapi PANGERAN ngandika, "Eh Israil jeung Yuda, kudu kumaha Kami ka maraneh teh? Kanyaah maraneh ka Kami gancang buyar cara halimun, gancang leungit cara ciibun kapanasan.
5
Nya ku sabab eta Kami ngutus nabi-nabi, nepikeun timbalan Kami, yen maraneh bakal dihukum sarta dibinasa. Pamenta Kami ka maraneh teh tetela pisan, nya eta:
6
Kami lain menta kurban, tapi menta sangkan kanyaah maraneh ka Kami ulah laas. Kami leuwih hayang umat Kami nyaraho ka Kami ti batan dibaktian kurban beuleuman.
7
Tapi kakara ge maranehna ngasupan tanahna, kalakuan geus tuluy cara Adam, ngarempak perjangjian anu ku Kami dijieun jeung maranehna.
8
Gilad teh kota anu pinuh ku jelema-jelema jahat jeung ku tukang maehan.
9
Imam-imam teu beda ti gorombolan rampog anu ngadodoho jelema rampogeun. Malah di jalan anu ka tempat suci di Sekem, maranehna maehan. Sarta eta kajahatanana teh dihajakeun.
10
Kami geus nangenan hal nu matak ngerik di Israil, nya eta umat Kami sasatna geus nganajiskeun dirina, nyarembah ka brahala-brahala.
11
Kitu keneh maraneh, urang Yuda, dina hiji waktu maraneh oge ku Kami tangtu dihukum ku karana kalakuan maraneh.