Rum 4

Kumaha ayeuna anggapan urang ngeunaan Ibrahim? Naon anu kaalaman ku anjeunna?

Upama anjeunna kamanah ku Allah ku sabab lampahna nu hade, pantes mun anjeunna agul. Tapi anjeunna di payuneun Allah henteu agul.

Kitab Suci nyebutkeun, "Ibrahim percaya ka Allah, sarta ku karana kapercayaanana anjeunna ku Allah diangken jelema bener."

Jelema anu digawe meunang upah, eta upahna teh lain hadiah, tapi hakna.

Tapi supaya jelema bisa diangken ku Allah mah lain gumantung kumaha gawe lampahna; gumantungna teh kana rasa percayana ka Allah, anu geus nganyatakeun yen jelema bisa diangken bener sarta dibebaskeun tina kasalahanana, lamun percaya ka Mantenna.

Kitu pamendak Daud oge basa anjeunna nyaurkeun bagjana jelema anu geus diangken bener ku Allah sarta kasalahanana henteu diemut-emut deui. Kieu saurna,

"Bagja jelema anu geus dihampura kasalahanana, anu geus dileungitkeun dosa-dosana.

Bagja jelema anu dosa-dosana ku Allah henteu dibalitungkeun!"

Naha eta kabagjaan anu disaurkeun ku Daud teh ngan pikeun jelema-jelema anu disunat bae? Henteu. Pikeun anu teu disunat oge kitu. Sim kuring nyutat ungel Kitab Suci anu kieu, "Ibrahim percaya ka Allah, sarta ku karana kapercayaanana ku Allah diangken jelema bener."

Iraha hal eta kajadianana? Naha sanggeusna Ibrahim disunat atawa samemehna? Kapan samemehna, lain sanggeusna.

Disunatna ti harita lila deui, sarta sunatna ngan pikeun jadi tanda yen anjeunna ti samemeh disunat oge ku Allah geus diangken bener lantaran percaya. Ku sabab kitu sacara rohani mah Ibrahim jadi bapa jelema-jelema anu teu disunat tapi diangken bener ku Allah lantaran percaya.

Anjeunna jadi bapa jelema-jelema anu disunat ongkoh, nya eta jelema-jelema anu kajaba ti disunat teh bari jeung percaya ka Allah, sakumaha lampah hirupna Ibrahim bapa urang samemeh disunat.

Allah jangji ka Ibrahim, yen ieu dunya bakal dimilikkeun ka anjeunna jeung ka turunanana. Mantenna maparin jangji kitu teh lain ku sabab Ibrahim ngalakonan Hukum Agama Yahudi, tapi ku sabab diangken bener lantaran percaya ka Mantenna.

Sabab lamun jangji Allah ngan pikeun anu ngajaralankeun Hukum Agama Yahudi bae mah atuh taya paedahna percaya ka Allah teh, sarta jangji Allah tea oge kosong!

Hukum Agama Yahudi teh jadi lantaran Allah bendu. Tapi moal aya palanggaran lamun papagonna teu aya.

Jadi Allah maparin jangji teh ku sabab Ibrahim percaya ka Mantenna. Eta jangji teh nanggung yen anu dijangjikeunana pasti dilaksanakeun, nya eta kurnia pikeun sakabeh turunan Ibrahim. Lain pikeun anu tuhu kana Hukum Agama Yahudi bae, tapi oge pikeun anu percaya ka Allah sakumaha Ibrahim oge percaya ka Allah. Sabab Ibrahim teh bapa rohani urang sarerea.

Sakumaha anu kaungel dina Kitab Suci, "Maneh ku Kami geus dijadikeun bapa pirang-pirang bangsa." Kitu jangji Allah ka Ibrahim, anu percaya yen Allah iasa ngahirupkeun nu geus maot, anu pangandika-Na iasa ngajadikeun nu can aya jadi aya.

Ibrahim percaya sarta teu weleh ngarep-ngarep, sanajan kawas geus taya pangharepan deui. Nya ku sabab kitu anjeunna teh jadi "bapa pirang-pirang bangsa". Sakumaha anu kaungel dina Kitab Suci, "Turunan maneh bakal loba saperti bentang di langit."

Harita, sanajan anjeunna geus kacida sepuhna, yuswana geus meh saratus taun, tanagana oge geus suda, turug-turug Sarah geureuhana gabug, kapercayaanana kana eta jangji henteu ngurangan.

Percayana kana eta jangji Allah henteu galideur, henteu ngaraos hamham, anggur tambah pengkuh, nepi ka muji sukur ka Allah.

Ibrahim kacida yakinna yen Allah kawasa ngalaksanakeun jangji-Na.

Nya ku eta kapercayaanana pang anjeunna "diangken jelema bener ku Allah" teh.

Eta kecap-kecap "diangken jelema bener" dituliskeunana lain ngan pikeun Ibrahim bae,

tapi pikeun urang oge. Sabab urang oge, anu percaya ka Mantenna anu ngagugahkeun Kristus Gusti urang tina maot, bakal diangken jelema bener.

Ku karana dosa urang, Yesus diserenkeun sina ditelasan, ti dinya dihirupkeun deui ku Allah, supaya ku jalan kitu urang bisa diangken jelema bener ku Allah.