Yermia 1

Ieu kitab nyaritakeun kasauran Yermia, putra hiji imam di kota Anatot di tanah Binyamin anu jenengan Hilkia.

Dina taun katilu belas jaman raja Yuda anu jenengan Yosia putra Amon, Yermia nampi dawuhan ti PANGERAN.

Jaman Yoyakim putra Yosia ngarajaan Yuda, Yermia nampi deui dawuhan PANGERAN. Ti harita mah sering nampina dawuhan PANGERAN teh, nepi ka taun kasabelas pamarentahan Raja Sidkia putra Yosia. Ari dina bulan kalima taun eta, urang Yerusalem teh diakut ka pangbuangan.

PANGERAN nimbalan ka kaula,

"Maneh, ti memeh ku Kami dihirupkeun, ku Kami geus kapilih, geus ditangtukeun ti memeh dijurukeun keur pinabieun bangsa-bangsa."

Jawab kaula, "Gusti, PANGERAN, abdi henteu tiasa cacatur jalaran ngora keneh pisan."

Tapi dawuhan PANGERAN ka kaula, "Ulah majar ngora keneh pisan. Datangan jalma-jalma anu ceuk Kami kudu didatangan, sarta omongkeun ka maranehna sakur anu ku Kami dititah diomongkeun.

Tong sieun-sieun, sabab ku Kami tangtu diaping ditangtayungan. Kitu timbalan Kami, PANGERAN!"

Ti dinya PANGERAN ngulurkeun panangan, nyabak biwir sim kuring bari ngadawuh, "Regepkeun, ieu Kami mere ucapan-ucapan anu kudu diomongkeun ku maneh.

Poe ieu maneh ku Kami dibere kawasa geusan ngawasaan bangsa-bangsa jeung karajaan-karajaan, kawasa nyabut jeung ngarabut, kawasa numpur jeung ngagempur, kawasa nancebkeun jeung melakkeun."

PANGERAN mariksa ka kaula, "Yermia, naon nu katenjo?" Piunjuk kaula, "Sumuhun, ningal hiji dahan kanari."

"Enya, bener," dawuhan PANGERAN, "Kami geus tarapti geusan ngalaksanakeun timbalan Kami."

Geus kitu PANGERAN mariksa deui, dawuhana-Na, "Nenjo naon deui?" Piunjuk kaula, "Ningal aya pariuk di palih kaler, eusina keur ngagolak, sareng bade bahe ka palih dieu."

Dawuhana-Na ka kaula, "Aya bahla ngagolak ti beulah kaler, baris narajang ka nu araya di ieu tanah,

sabab Kami keur nyalukan sakabeh bangsa urang kaler, sina ka darieu. Raja-rajana bakal masangkeun tahtana masing-masing di lawang-lawang Yerusalem jeung di sakurilingeun kuta-kutana, kitu deui di sakurilingeun kota-kota di Yuda.

Umat Kami ku Kami arek dihukum lantaran geus darosa, geus naringgalkeun Kami, geus ngurban ka ilah-ilah sejen jeung ngabarakti ka arca-arca bubuatanana.

Geura tarapti, Yermia, datangan eta jelema-jelema teh. Sagala timbalan Kami anu diparentahkeun ka maneh, tepikeun ka maranehanana. Ulah sieun-sieun, bisi maneh ku Kami dihaja sangkan sieun ari geus aya di maranehanana.

Regepkeun ieu, Yermia! Poe ieu maneh ku Kami dibere kakuatan, kuat saibarat kota anu dibenteng, saibarat pilar beusi, saibarat kuta tambaga, sanggup nadah panarajang maranehanana. Jalma-jalma ieu tanah, nya eta raja-raja Yuda, kapala-kapala, imam-imam katut rahayat,

kabeh bakal ngalawan ka maneh. Tapi ka maneh hamo aya nu kuat, sabab maneh diaping ditangtayungan ku Kami. Kitu timbalan Kami, PANGERAN."