Yesaya 44

Timbalan PANGERAN, "Darengekeun eh Israil, abdi Kami, turunan Yakub, umat kapilih!

Kami teh PANGERAN, anu ngagelarkeun maneh. Ti barang maneh dijurukeun, ku Kami geus ditulungan. Ulah sieun, maneh abdi Kami, umat pilihan Kami anu dipikanyaah.

Tanah tuhur ku Kami bakal diguyur, nu kagaringan rek digolontoran ku walungan-walungan. Roh Kami rek dikocorkeun ka anak-anak maneh, sarta berkah Kami pikeun turunan maneh.

Maranehna bakal marulus, tumuwuh lir jukut teu kurang cai, ibarat tatangkalan sisi susukan.

Jalma-jalma ka pada baturna bakal ngakukeun maneh, ‘Kuring kagungan PANGERAN.’ Bakal daratang ngahiji jeung urang Israil. Unggal jalma ngukir jenengan PANGERAN dina leungeunna, jeung nyarebut maneh umat Allah."

PANGERAN anu marentah jeung ngaraksa Israil, Nu Maha Kawasa geus nimbalan kieu, "Kami teh anu mimiti, anu ahir, hiji-hijina Allah. Taya deui Allah jaba ti Kami.

Saha anu bisa nyieun anu dipidamel ku Kami? Saha anu bisa ngawejangkeun nu tacan datang, anu nyaho ti mimiti aya waktu, nepi ka ahir jaman?

Umat Kami ulah sieun! Maraneh nyaho, sagala kajadian ti baheula nepi ka poe ieu pisan, ku Kami geus diwejangkeun ti heula. Naha enya aya Allah sejen teh? Maraneh saksina. Naha enya aya Allah sejen teh? Naha aya deui Allah anu kawasa, anu Kami can uninga?"

Jalma-jalma nu nyieun brahala teh taya gunana. Arca-arca anu dipupunjungna teh taya hargana. Anu nyarembah ka brahala teh estuning lolong taya kanyaho, engke tangtu bakal arera.

Lain kalakuan hade nyieun arca logam tuluy disembah dianggap Allah.

Sakur anu nyembah ka nu kitu bakal meunang era. Jalma anu nyieun eta arca teh manusa biasa, taya leuwihna. Sina bareng ka darieu, rek diuji, moal teu sarieuneun jeung areraeun.

Tukang beusi nyieunna arca tina beusi, dibeuleum, diteupa, diteunggeulan ku palu sataker tanaga, tuluy direka sina mangrupa, migawena nepi ka poho nginum-nginum acan, poho kacape.

Tukang kayu nyieunna tina kayu, digambar heula ku kapur tuluy direka diukir make pahat, dirupakeun jelema, dijieun lalaki kasep, teundeuneun di imahna.

Kayuna aya kiputri, aya jati, atawa jamuju, nuar ti leuweung, atawa ngahaja melak tangkal salam bari ngarep-ngarep hujan, ambeh salamna tereh jadi.

Eta tangkal, sabagian dijieun suluh, sabagian deui dijieun arca. Jadi, anu sabagian diduruk dipake siduru jeung meuleum roti, anu sabagian deui dijieun arca, tuluy disembah.

Kayu teh sabagian dibeuleum dipake manggang lauk, laukna dihakan nepi ka seubeuh. Bari siduru jelemana ngomong, "Genah, haneut, alus seuneuna!"

Sabagian dijieun arca, geus anggeus nu nyieunna tuluy sujud ka eta arca bari ngomong, "Nun Dewa pupujan, kula tulungan!"

Jalma kitu ku bawaning bodo nepi ka teu nyaho kana kabodoan sorangan. Panonna nutup, pikiranana oge nutup, teu nyaho naon nu bener.

Tukang nyarieun arca teh bodona katotoloyoh, nepi ka teu boga pikir kieu: "Ieu kayu, sawareh ku aing dibeuleum; aing meuleum roti jeung manggang laukna dina ruhakna, tuluy didahar. Sesa ieu kayu ku aing dijieun arca. Ana kitu aing teh nyembah ka kayu sapotong!"

Kawas nyatu lebu bae nepi ka teu bisa mikir. Pikiranana anu gejul teh kacida nyasabkeunana ka dirina, geus hamo katulungan deui, nepi ka teu nyahoeun yen arca anu disembah-sembah ku manehna teh sama-sakali lain Allah.

PANGERAN nimbalan, "Eh Israil! Inget, maneh teh abdi Kami. Kami ngajadikeun maneh teh sangkan jadi abdi Kami, sarta Kami moal poho ka maneh.

Dosa maneh ku Kami geus disapu, sirna lir mega. Geura balik ka Kami. Ieu Kami anu nyalametkeun maneh."

Eh langit geura surak! Eh jungkrang-jungkrang jero, geura surak! Gunung-gunung jeung kakayon leuweung, geura senggak! PANGERAN geus mintonkeun kamulyaana-Na, ku jalan nyalametkeun umat-Na, Israil.

"Kami PANGERAN, jurusalamet maraneh. Nya Kami anu ngajadikeun maraneh. Kami teh PANGERAN, nu nyiptakeun saniskara. Nya Kami anu ngabeberkeun cakrawala. Kami ngajadikeun bumi teu dibantu ku sasaha.

Kami ngagelokeun tukang-tukang torah, ngaburungkeun tujuman ahli-ahli bentang, nyerongkeun pituah para bujangga, ngabuktikeun yen hikmah maranehna sarua jeung kabodoan.

Tapi upama anu ngawejangna teh umat Kami, nya eta utusan anu nganyatakeun sagala pangersa Kami, piwejangna tangtu laksana, sarta pangersa Kami tinangtu nyata. Ka Yerusalem Kami geus nimbalan, yen rahayatna tangtu maratuh deui di dinya, kitu deui ka kota-kota di Yuda, yen bisa diadegkeun deui engke ku maranehna, mecenghul tina ruruntukna.

Ku timbalan Kami sakecap, laut saat.

Kami nimbalan ka Kores, ‘Nya maneh nu kudu jadi wakil Kami, nyekel parentah. Kudu ngajalankeun pangersa Kami. Parentahkeun: Yerusalem kudu diadegkeun deui, pademen Bait Kami pasang deui.’"