Yohanes 20
Poe Minggu isuk-isuk, poek-poek keneh Maria Magdalena indit ka kuburan, ari datang nyampak batu tutup lawang kuburan geus aya nu mindahkeun.
Maria Magdalena lumpat manggihan Simon Petrus jeung murid anu dipikaasih ku Yesus, hariweusweus pokna, "Gusti urang aya nu maling ti kuburan, duka dibawa ka mana!"
Petrus jeung eta murid lalumpat ka kuburan,
tapi baturna lumpatna leuwih tarik, nepina ka kuburan ti heula.
Tapi henteu terus asup, ngan nempo bae ka jero kuburan, beh nenjo lawon linen ngalumbuk.
Teu lila jol Simon Petrus, datang-datang terus asup ka jero kuburan, tapi ngan nenjo lawon linen bae
jeung urut bulen mastaka Yesus, ngan ieu mah misah sarta ngagulung.
Murid anu datang ti heula tea oge terus asup ka jero kuburan, tuluy percaya kana tetenjoanana.
(Ku maranehna can kaharti eusi Kitab Suci anu nyebutkeun yen Anjeunna kudu tanghi tina pupusna.)
Geus kitu maranehna baralik.
Maria ceurik deukeut kuburan, tuluy nempo ka jero kuburan bari ceurik.
Beh nenjo aya dua malaikat, panganggona bodas, keur caralik dina urut Yesus ebog dina mastakaeun jeung dina tunjangeuna-Na.
"Ku naon Nyai ceurik?" malaikat mariksa. "Gusti abdi aya nu maling, duka dibantun ka mana," walon Maria.
Sanggeus kitu manehna malik bari luak-lieuk, breh ningal Yesus keur ngadeg, tapi manehna teu wawuheun yen Anjeunna teh Yesus.
Ku Yesus dipariksa, "Ku naon Nyai ceurik? Neangan saha?" Panyangka Maria Anjeunna teh tukang kebon, tuluy ngawalon, "Manawi Juragan anu nyandak Anjeunna, wartoskeun dicandak ka mana, ku abdi bade dibantun deui!"
Pilahir Yesus, "Maria!" Maria ngarenjag terus nelek-nelek, pok bae unjukan ku basa Ibrani, "Rabuni!" (Hartina "Guru".)
"Ulah nyabak ka Kami," pilahir Yesus, "sabab Kami tacan unggah ka Rama. Anggur bejakeun ka dulur-dulur Kami, yen Kami arek mulang ka Rama, nya eta Rama Kami jeung Rama maranehna, Allah Kami jeung Allah maranehna."
Maria Magdalena indit ti dinya, pupulih ka murid-murid Anjeunna yen manehna geus nenjo Gusti, jeung nepikeun pilahir-Na.
Dina malem Senenna, geus peuting, murid-murid keur karumpul di hiji imah, pantona ditulakan lantaran sarieuneun ku gegeden-gegeden Yahudi. Yesus sumping sarta ujug-ujug geus ngadeg di dinya, tuluy ngalahir, "Salam rahayu!"
Geus kitu Anjeunna nembongkeun panangan jeung angkeng-Na. Sanggeus tetela Anjeunna teh Gusti, murid-murid kacida aratoheunana.
Yesus ngalahir deui, "Salam rahayu. Sakumaha Rama geus ngutus Kami, Kami oge rek ngutus maraneh."
Ti dinya Anjeunna niupkeun napas ka murid-murid-Na. "Tarima ieu Roh Suci," saur-Na.
"Saha-saha anu ku maraneh dihampura dosana, ku Allah oge bakal dihampura; upama ku maraneh henteu dihampura, ku Allah oge moal dihampura."
Tomas, murid ti nu dua welas (anu sok disebut si "Kembar"), waktu Yesus nembongan teh keur teu aya,
seug dibarejaan ku murid-murid sejen, "Urang mah geus panggih deui jeung Gusti!" Tembal Tomas, "Kuring mah mun can nenjo jeung can ngusapkeun ramo kana tapak paku dina panangana-Na, jeung can nyabakkeun leungeun kana angkeng-Na, moal percaya!"
Heuleut saminggu ti harita murid-murid kumpul deui di jero imah anu kamari ieu, Tomas oge aya. Pantona ditulakan, tapi Yesus sumping, ujug-ujug geus ngadeg di dinya. Tuluy ngalahir, "Salam rahayu."
Ti dinya ngalahir ka Tomas, "Rampakeun ramo maneh kana ieu, tenjo ieu leungeun Kami. Sodorkeun leungeun maneh, cabak ieu cangkeng Kami. Geus, ulah cangcaya, sing percaya!"
"Gusti sim abdi, Allah sim abdi!" walon Tomas.
Pilahir Yesus ka Tomas, "Maneh percaya da geus nenjo Kami, nya? Bagja kacida anu percaya sanajan teu kungsi nenjo heula ka Kami!"
Yesus ka murid-murid-Na nembongkeun rupa-rupa deui kaajaiban anu henteu ditulis dina ieu kitab.
Tapi sakabeh anu geus dituliskeun maksudna netelakeun yen Yesus teh Kristus, Jurusalamet, Putra Allah, supaya dulur-dulur percaya. Sabab lamun dulur-dulur percaya ka Anjeunna tangtu meunangkeun hirup.