Jabur 22

Kanggo lurah pasindhen. Manut lagu: Menjangan wadon ing wayah bangbang wetan. Masmur anggitane Prabu Dawud.

(22-2) Dhuh Allah kawula, Allah kawula, punapaa dene kawula Paduka tegakaken?

Kawula munjuk kalayan sora, nanging Paduka tetep tebih saha boten mitulungi kawula.

(22-3) Dhuh Allah kawula, ing wanci siyang kawula sesambat,

nanging Paduka boten paring wangsulan,

(22-4) Mangka Paduka punika Ingkang Mahasuci ingkang lenggah

ing dhamparing kidung-pangalembananipun Israel.

(22-5) Para leluhur kawula sami kumandel dhumateng Paduka;

sami kumandel dhumateng Paduka, nunten Paduka luwari;

(22-6) Paduka ingkang dipun sebut, lajeng Paduka entasaken;

sami pitados dhumateng Paduka, lan sami boten kawirangan.

(22-7) Nanging kawula punika cacing, sanes manungsa,

dados cacadaning tiyang, cinampahan ing tiyang kathah.

(22-8) Tiyang ingkang nyawang dhateng kawula sami moyoki sadaya,

kalawan ngencepi tuwin gedheg-gedheg, tembungipun makaten:

(22-9) “Wong sumendhe marang Sang Yehuwah, cikben dientasake ing Panjenengane,

cikben Panjenengane kang ngluwari! Wong iku rak dadi renaning panggalihe ta?”

(22-10) Inggih, saestu Paduka ingkang nglairaken kawula saking guwa garba;

Paduka ingkang murugaken kawula tentrem wonten ing dhadhanipun biyung kawula.

(22-11) Wiwit lair mila kawula kasaosaken dhumateng Paduka,

wiwit nalika kawula wonten ing kandhutaning biyung kawula,

(22-12) Mugi-mugi Paduka sampun ngantos nebihi kawula,

amargi kasisahan sampun celak,

mangka boten wonten ingkang mitulungi.

(22-13) Lembu-lembu jaler kathah ingkang sami ngrubung kawula;

kawula kinepang ing lembu-lembu jaler saking Basan;

(22-14) anggenipun sami ngangapaken cangkemipun dhateng kawula

prasasat singa ingkang nubruk lan nggero.

(22-15) Kawula ingesokaken kados toya,

manah kawula kados lilin,

(22-16) kakiyatan kawula garing kados beling,

ilat kawula kraket ing cethak kawula,

sarta Paduka ingkang nyelehaken kawula wonten ing lebuning pejah.

(22-17) Amargi kawula karubung ing segawon,

grombolaning durjana ngepang kawula,

(22-18) Balung-balung kawula saged kawula etang sadaya;

tiyang-tiyang sami ningali, sami nyawang kawula.

(22-19) Sandhangan kawula sami dipun dumdum,

saha jubah kawula dipun gebag ing dhadhu.

(22-20) Nanging Paduka, dhuh Yehuwah, mugi Paduka sampun nebih saking kawula;

dhuh karosan kawula, mugi enggal karsaa mitulungi kawula!

(22-21) Kawula mugi Paduka uwalaken saking pedhang,

saha nyawa kawula saking cengkeremaning segawon.

(22-22) Mugi ngluwari kawula saking cangkeming singa,

tuwin saking singating bantheng.

Paduka sampun paring wangsulan dhumateng kawula!

(22-23) Kawula badhe martosaken asma Paduka dhateng para sadherek kawula,

Paduka badhe kawula puji wonten ing tengahipun pasamuwan:

(22-24) he para wong kang ngabekti marang Sang Yehuwah,

he sakehing turune Yakub, padha nyaosna urmat marang Panjenengane;

(22-25) Amarga Panjenengane ora mastani asor lan ora jijik

sarta ora ngaling-alingi wedanane,

(22-26) Margi saking Paduka kawula memuji-muji wonten ing pasamuwan ingkang ageng;

nadar kawula badhe kawula luwari wonten ing ngajengipun para tiyang ingkang sami ngabekti dhumateng Paduka.

(22-27) Wong andhap asor bakal padha mangan nganti wareg,

wong kang ngupaya Sang Yehuwah bakal ngalembana Panjenengane;

atimu cikben urip ing salawase!

(22-28) Poncot-poncoting bumi bakal eling marang iku

lan banjur mratobat marang Sang Yehuwah;

Para bangsa turun-tumurun badhe sami sujud nyembah wonten ing ngarsa Paduka.

(22-29) Amarga Sang Yehuwah kang kagungan karaton,

Panjenengane kang ngereh bangsa-bangsa.

(22-30) Wong gumedhe ing bumi bakal padha sujud nyembah kabeh marang Panjenengane,

para wong kang tumurun ing lebu lan ora bisa nyambung uripe bakal padha jengkeng ana ing ngarsane.

(22-31) Para tedhak-turune padha ngabekti marang Panjenengane,

sarta martakake bab Sang Yehuwah marang para turune.

(22-32) Iku kabeh bakal padha martakake kaadilane

marang bangsa kang mengko bakal lair,