Jabur 44

Kanggo lurah pasindhen. Saka bani Korakh. Kidung piwulang.

saking para leluhur kawula ingkang sami nyariyosi kawula,

bab pakaryan ingkang sampun Paduka tindakaken kala jamanipun,

(44-3) Bangsa sanes sampun sami Paduka tundhung piyambak kalayan asta Paduka,

suku-suku bangsa sami Paduka damel sangsara,

(44-4) Amargi boten sarana pedhang anggenipun sami ngejegi nagari,

nanging asta Paduka tengen, bau Paduka saha cahyaning wadana Paduka,

(44-5) Inggih Paduka piyambak punika ingkang jumeneng dados Raja saha Allah kawula,

ingkang ndhawuhaken kaunggulanipun Yakub.

(44-6) Kanthi pitulungan Paduka kawula saged ngrebahaken mengsah,

sarta margi saking asma Paduka kawula saged ngiles-iles para tiyang ingkang nglawan kawula.

(44-7) Amargi sanes panah kawula ingkang kawula andelaken,

sanes pedhang kawula ingkang murugaken unggul,

(44-8) nanging Paduka ingkang paring kaunggulan dhumateng kawula samangsa kawula nglawan mengsah,

saha Paduka ingkang mirangaken tetiyang ingkang sami nyengiti kawula.

(44-9) Awit saking Gusti Allah kawula sadinten muput sami ngrepekaken kidung pamuji,

sarta asma Paduka sami kawula puji ing salaminipun. (Selah)

(44-10) Nanging sapunika kawula sami Paduka kipataken sarta Paduka kendel kemawon, kawula sami kawirangan.

Paduka boten miyos ngirid lampahing wadya-bala kawula.

(44-11) Paduka damel mundur kawula saking ngajenganing mengsah kawula

lan tiyang ingkang sami nyengiti kawula sami njejarah.

(44-12) Kawula sami Paduka ulungaken kadosdene menda sembelehan,

saha kawula sami Paduka sebar wonten ing antawisipun para bangsa.

(44-13) Umat Paduka Paduka sade kanthi lelahanan

sarta boten mundhut bathi saking pepajenganipun.

(44-14) Kawula sami Paduka dadosaken cacadan tumrap ing tangga-tepalih kawula,

kadamel gegujengan saha dipun wirang-wirangaken dening tiyang-tiyang ing sakiwa-tengen kawula.

(44-15) Kawula Paduka dadosaken pocapan wonten ing antawisipun para bangsa,

tuwin jalaranipun para suku bangsa sami gedheg-gedheg.

(44-16) Sadinten muput kanisthan kawula wonten ing ngajeng kawula,

sarta rai kawula kasasaban ing kawirangan,

(44-17) awit saking tembung-tembungipun tiyang ingkang nenacad saha nyenyamah,

wonten ing ngajenging mengsah saha tiyang ingkang ambek remen males awon.

(44-18) Sadaya wau sampun dhumawah ing badan kawula, nanging kawula boten kesupen dhumateng Paduka,

inggih boten cidra dhumateng prasetya Paduka.

(44-19) Manah kawula sami boten mbangkang,

saha lampah kawula sami boten nyleweng saking margi Paduka,

(44-20) sanadyan Paduka sampun ngremuk kawula wonten ing tengahipun segawon ajag,

saha Paduka nglimputi kawula kalayan pepeteng.

(44-21) Saupami kawula sami kesupen dhateng asmanipun Gusti Allah kawula,

lan ngegaraken tangan kawula dhumateng allah sanesipun,

(44-22) punapa Gusti Allah boten badhe nitipriksa ingkang kados makaten punika?

Amargi Pangeran rak boten kesamaran wewadosing manah?

(44-23) Saestu, awit saking Paduka kawula sami wonten ing salebeting bebaya pejah ing saben dintenipun,

saha kasamekaken kaliyan menda sembelehan.

(44-24) Dhuh Gusti, mugi Paduka karsaa wungu, punapaa dene Paduka sare?

Mugi Paduka karsaa wungu, sampun ngantos tansah ngipataken kawula.

(44-25) Punapadene Paduka nasabi wadana Paduka,

saha boten enget dhateng anggen kawula sami katindhes sarta kasiya-siya?

(44-26) Dene nyawa kawula tumungkul ing lebu,

badan kawula kelet ing siti.

(44-27) Mugi Paduka karsaa jumeneng mitulungi kawula sadaya,

sarta karsaa ngluwari kawula awit saking sih-piwelas Paduka.