Jabur 55

Kanggo lurah pasindhen.

(55-2) Dhuh Allah, Paduka mugi karsaa miyarsakaken pandonga kawula,

(55-3) Paduka mugi karsaa nilingaken saha karsaa maringi wangsulan,

kawula nglembara kaliyan nangis margi saking semplah.

(55-4) Margi saking pambengoking mengsah,

amargi sami ndhatengaken bilai,

(55-5) Manah kawula ngolang-ngaling,

tuwin pagirising pejah ngebruki kawula.

(55-6) Kawula ketaman ing ajrih lan raos gumeter,

kawula kalimputan ing pagiris.

(55-7) Kawula manah makaten: “Adhuh, saupama aku kaparingan swiwi kaya manuk dara,

banjur mabur golek papan kang tentrem,

(55-8) malah nuli lumayu nganti adoh,

lan banjur nginep ana ing pasamunan. (Selah)

(55-9) Aku bakal enggal-enggal golek papan pangungsen,

ngoncati angin gedhe lan prahara.”

(55-10) Dhuh Pangeran, mugi Paduka karsaa damel bingungipun tiyang-tiyang punika, saha karsaa ngisruhaken pirembagipun,

amargi kawula ningali panganiaya saha bebantahan wonten ing kitha!

(55-11) Rinten dalu sami ngubengi kitha punika wonten ing sanginggiling balowartinipun,

sarta ing nglebet wonten kacilakan lan kasangsaran;

(55-12) saha kawontenan ingkang ngrerisak pinanggih ing wewengkonipun,

panindhes lan para cidra jumedhul tanpa kendhat wonten ing alun-alunipun.

(55-13) Saupami mengsah kawula ingkang ngawon-awon kawula,

Saupami ingkang sengit dhateng kawula ingkang ngegungaken dhiri wonten ing ngajeng kawula,

(55-14) Nanging kowe iku wong kang cedhak karo aku,

kancaku lan wong kang dakpracaya.

(55-15) Aku padha sesrawungan kalawan becik,

lan padha bebarengan munggah menyang ing padalemaning Allah ing satengahing karamean.

(55-16) Wong iku muga padha kacandhaka ing pati,

padha mudhuna menyang ing jagading wong mati urip-uripan!

Amarga omahe malah batine kadunungan piala.

(55-17) Nanging aku nyebut marang Gusti Allah,

sarta Pangeran Yehuwah banjur bakal ngluwari aku.

(55-18) Ing wayah sore, esuk lan awan aku sesambat lan nangis;

Pangeran banjur miyarsakake swaraku.

(55-19) Gusti Allah ngluwari aku kanthi tentrem

saka pangrangsanging mungsuhku, awit padha gumrudug nglawan marang aku.

(55-20) Gusti Allah kang lenggah ana ing dhampare wiwit kuna mula,

Amarga padha ajeg bae,

(55-21) Wong iku ngagakake tangane marang para wong kang urip bebarengan karo dheweke kalawan rukun,

amarga nerak prajanjiane.

(55-22) Lunyuning cangkeme ngungkuli mertega,

alusing tembunge ngluwihi lenga,

(55-23) Sumelangmu pasrahna marang Pangeran Yehuwah,

Pangeran ora marengake,

(55-24) Nanging Paduka, dhuh Allah, badhe nyemplungaken tiyang-tiyang punika

tiyang ingkang ngwutahaken rah tuwin lampah cidra,

umuripun boten badhe dumugi sapalih