Jabur 69

Pandonga ing sajroning karubedan 1

Kanggo lurah pasindhen.

Miturut lagu: Kembang bakung. Saka Sang Prabu Dawud.

(69-2) Dhuh Allah, kawula mugi Paduka pitulungi,

awit toyanipun sampun minggah dumugi ing gulu kawula.

2

(69-3) Kawula ambles ing rawa ingkang lebet,

boten wonten papan kangge pancadan;

kawula sampun klelep wonten ing toya ingkang lebet,

alun ageng ngentiraken kawula.

3

(69-4) Kawula lesah margi saking anggen kawula sesambat, telak kawula garing;

mripat kawula pedhes margi saking anggen kawula ngantos-antos dhumateng Gusti Allah kawula.

4

(69-5) Tiyang ingkang nyengiti kawula tanpa sabab langkung kathah katimbang rambut kawula,

kathah sanget cacahipun tiyang ingkang ngangkah badhe ngrisak kawula,

ingkang nyatur kawula tanpa sabab;

kawula dipun peksa nglintoni barang ingkang boten kawula rayah.

5

(69-6) Dhuh Allah, Paduka mirsa menggah bodho kawula,

kalepatan-kalepatan kawula Paduka boten kekilapan.

6

(69-7) Dhuh, Pangeran, Allahing sarwa tumitah,

para tiyang ingkang ngantos-antos dhumateng Paduka,

mugi sampun ngantos nandhang wirang margi saking kawula.

Dhuh Allahipun Israel, tiyang ingkang ngupadosi Paduka,

sampun ngantos dados cacadan margi saking kawula.

7

(69-8) Margi saking Paduka kawula tampi pamada,

rai kawula kebak cacad.

8

(69-9) Kawula dipun emohi sadherek-sadherek kawula,

anak-anakipun embok kawula sami nganggep kawula tiyang sanes,

9

(69-10) margi anggen kawula ngandhemi padaleman Paduka punika nggesengaken kawula,

sarta tembung-tembung panacad dhumateng Paduka sampun namani kawula.

10

(69-11) Kawula ngrisak badan kawula sarana siyam,

nanging punika ugi dados cacad tumrap kawula;

11

(69-12) kawula mangangge bagor,

lajeng dados pocapanipun.

12

(69-13) Kawula tansah dados rembagipun tiyang-tiyang ingkang sami linggih ing korining gapura,

kawula dipun nyanyekaken dening tiyang ingkang sami remen ngombe inuman keras kalayan ngungelaken clempung.

13

(69-14) Nanging kawula, kawula ndedonga dhumateng Paduka,

dhuh Yehuwah,

ing wekdal Paduka karenan ing panggalih, dhuh Allah;

demi sih-piwelas Paduka ingkang agung, paduka mugi karsaa paring wangsulan dhumateng kawula,

kanthi pitulungan Paduka ingkang setya!

14

(69-15) Kawula mugi Paduka entasaken saking ing endhutan,

sampun ngantos kleleb,

kawula mugi kaluwarana saking tiyang-tiyang ingkang sami sengit dhumateng kawula,

sarta saking toya ingkang lebet.

15

(69-16) Ombaking toya sampun ngantos ngentiraken kawula,

sampun ngantos kawula kauntal ing teleng,

saha sumur sampun ngantos ngingkemi kawula.

16

(69-17) Dhuh Yehuwah, paduka mugi karsaa paring wangsulan dhumateng kawula,

awit sih-piwelas Paduka punika pinunjul,

Paduka mugi karsaa mirsani kawula

salaras kaliyan sih-rahmat Paduka ingkang ageng.

17

(69-18) Sampun ngantos nyingidaken wadana Paduka saking abdi Paduka,

amargi kawula karupekan; mugi enggal karsaa paring wangsulan dhumateng kawula!

18

(69-19) Mugi karsaa ngrawuhi kawula saha nebus kawula.

Kawula mugi Paduka luwari margi saking satru-satru kawula.

19

(69-20) Paduka nupiksani cacad kawula,

kawirangan kawula saha kanisthan kawula.

Paduka boten kekilapan dhateng mengsah kawula.

20

(69-21) Manah kawula rempu margi saking panyamah,

telah pangajeng-ajeng kawula;

kawula ngajeng-ajeng sih-piwelas, nanging tanpa gina,

sarta ngajeng-ajeng dhateng panglipur, nanging boten pinanggih.

21

(69-22) Malah kawula dipun tedhani racun,

sarta nalika kawula ngelak, dipun sukani anggur kecut.

22

(69-23) Pekembulanipun tiyang-tiyang punika dadosa jiret wonten ing ngajengipun,

lan kendhurenipun dadosa kala.

23

(69-24) Mripatipun sami dadosa peteng,

ngantos boten saged ningali;

sarta bangkekanipun dadosa lelah-leloh!

24

(69-25) Paduka mugi karsaa ngebyuki ing bebendu tiyang-tiyang punika,

sarta ketamana ing mulad-mulading deduka Paduka.

25

(69-26) Pemahanipun dadosa suwung,

kemah-kemahipun sampun ngantos wonten ing ngenggeni.

26

(69-27) Amargi sami nguya-uya tiyang ingkang Paduka gebagi,

sami ngindhaki sakitipun tiyang ingkang sami Paduka tatoni.

27

(69-28) Durakanipun tiyang-tiyang punika mugi Paduka wewahi,

sampun ngantos sami manggih kaleresan wonten ing ngarsa Paduka!

28

(69-29) Mugi kacoreka saking kitabing gesang,

sampun ngantos kecathet nunggil kaliyan tiyang ingkang sampurna!

29

(69-30) Nanging kawula punika katindhes lan sinangsara,

dhuh Allah, karahayon peparing Paduka mugi ngayomi kawula!

30

(69-31) Asmane Allah bakal dakpuji kalawan kekidungan,

sarta Panjenengane dakluhurake kanthi kidung panuwun.

31

(69-32) Ana ing paningaling Allah iku luwih becik katimbang sapi lanang,

ngluwihi sapi lanang kang wus ana sungune lan atracak belah.

32

(69-33) Delengen, he wong kang andhap-asor lan padha bungah-bungaha,

he wong kang padha ngupaya marang Allah, cikben atimu girang maneh!

33

(69-34) Amarga Pangeran Yehuwah miyarsakake marang wong kang padha mlarat,

lan ora nyepelekake marang umate kang dadi tahanan.

34

(69-35) Panjenengane muga linuhurna dening langit lan bumi,

sarta segara dalah kang molah ana ing jerone.

35

(69-36) Amarga Gusti Allah bakal mitulungi Sion,

sarta mbangun kutha-kutha ing Yahuda,

supaya dienggoni para umate lan dadia darbeke.

36

(69-37) Para anak-putune abdine bakal padha tampa warisan iku,

sarta wong kang tresna marang asmane bakal padha manggon ana ing kono.

alkitab.me