:
1 PANGERAN teh Raja! Bumi, masing gumbira! He pulo-pulo di lautan, masing suka!
2 Mantenna dikubeng ku mendung jeung angkeub, marentahna adil, satemenna.
3 Seuneu ngagedur saheulaeun Mantenna, ngahuru musuh-musuh sakurilingna.
4 Kilat-kilat Mantenna nyaangan alam dunya, bumi ngadegdeg nenjo eta.
5 Gunung-gunung laleyur kawas lilin di payuneun PANGERAN, di payuneun Gustina sakuliah jagat.
6 Satungkebing langit ngutarakeun kaadilan Mantenna, sakumna bangsa-bangsa nyaraksian kamulyaana-Na.
7 Nu maruhit ka arca-arca diera-era, ilah-ilah kabeh ngareluk di payuneun PANGERAN.
8 Urang Sion galumbira, kitu deui kota-kota tanah Yuda, sararuka ku putusan Gusti, nun PANGERAN.
9 Nun PANGERAN Nu Maha Kawasa, Gusti nyepeng sakuliah jagat. Gusti punjul ti sadaya ilah-ilah.
10 PANGERAN asiheun ka jalma nu ngamusuh kagorengan. Mantenna nangtayungan hirup umat-Na, diluputkeun tina genggeman jalma jarahat.
11 Cahya caang sumirat ka nu balener, kasenangan tumerap ka nu balageur.
12 He jalma-jalma nu satemenna, masing saruka ku anu geus dipidamel ku PANGERAN, ingetkeun, sukurkeun, naon-naon anu geus dijalankeun ku Allah nu suci.